نکاتی
در رابطه مواد غذایی جیره و طعام دام و طیور 1-ذرت
: این ماده با حدود 3300 انرژی و 8/8 % پروتئین ناپخته اکثر ترین غله موجود در جیره های طیور میباشد . اسیدآمینه میتونین در ذرت بالا می باشد ومیزان لیزین آن قلیل می‌باشد . بهمین دلیل در اغلب موارد هنگام استعمال از این ماده لیزین به جیره افزوده می گردد .
ذرت حاوی رنگدانه گزانتوفیل میباشد که وجود آن برای زردی رنگ پا ، پوست ، نوک مرغها و زرده تخم مرغ حتمی می باشد .این ماده درمواردی که نیازبه پلت کردن دان باشد براحتی پلت نمی شودو برای اینکار باید از پلت چسبان به کارگیری کرد تا دان خمیری نشود .مایکوتوکسین هاازمشکلات بخش اعظم غلات بخصوص ذرت می باشدکه اگرمیزان آن ها بحدی برسد،چون سمی می‌باشد سبب مسمومیت می شود .
رطوبت بالا (بالاتراز 14 %) به همراه حرارت (بالاتراز25 سکو سانتی گراد)به پرورش این قارچهای سمی یاری می نماید . زیرا لنیون مایکوتوکسین دیگری هست که درجیره به ویتامین D3 چسبیده و منجر بیرون شدن ویتامینD3 از تن می گردد که نهایتاً سبب به بروز معضلات اسکلتی و پوسته تخم مرغ می شود .
در چنین مواقعی بایستی دقت داشته باشیم درصورتی که شرایط کشت ، داشت و یا برداشت بدلیل تغییرات آب و هوا از جمله تغییر دما یا این که باران شدید و … تغییر و تحول نماید انرژی ذرت نیز تغییر تحول می کندکه با لمس کردن قابل تشخیص می‌باشد در اینگونه مواد اندازه تغییرپروتئین ناچیز بوده واسیدآمینه ها هم تقریباً اثبات می مثل .قبل از برداشت اگرذرت درشرایط گرما قراربگیرد چروکیده وکم وزن می شودوانرژی آن بشدت ذیل خواهد بود .
ذرت نو رطوبت بالایی داردورطوبت بالا منجر خوشخوراکی آن می گرددوطیور براحتی آنرا می خورند . در شرای بهردلیلی بخواهیم از ذرت نو استعمال کنیم بایستی مواد مغذی آنرا برای میزان رطوبت تصحیح کرد و آن‌گاه در جیره نویسی کمپانی اعطا کرد .
2-
گندم : گندم یک عدد دیگر از غلات هست که تقریباً 3100 انرژی و 12% پروتئین دارااست . برای تقسیم بندی از جور واریته(زمستانه و بهاره )،رنگ پوشش(قرمز و سفید)ومیزان رنج (نرم و طاقت فرسا )استفاده می نمایند . درگندمهای دشوار پروتئین بیشتری بهمراه نشاسته وجود داراست واصولاً قیمت غذایی گندم به نرمی وسختی آن بستگی داراست .
با وجودی که گندم دربردارنده پروتئین بیشتری نسبت به ذرت می باشد و انرژی آن هم اندکی از ذرت کمتر می باشد ولی به کار گیری بیش از 30 % آن فارغ از آنزیم مناسب در جیره مشکلاتی را برای پرندگان جوان بوجود می آورد . ناگفته نماند که مقدار پروتئین نپخته در گندم با اعتنا به دسته رقم آن مختلف می باشد و این دامنه تغییرات می تواند از تقریباً 5/9 درصد الی 15 درصد باشد .
آرابینوگزیلان ها مهم ترین ترکیبات پنتوزی می باشندکه تعدادی برابر وزن خویش آب جذب می کنند . پنتوزانها بطور کلی سبب ساز تغییر و تحول ویسکوزیته (چسبندگی ) مواد هضمی می شوند و در فیض موجب کاهش هضم مواد خوراکی و ارتقا رطوبت بستر می شوند . گندمهای آسیاب گردیده بصورت خیلی نرم سبب ساز چسبندگی نوک جوجه های برنا می شود . پروتئین های گندم خواص چسبندگی دارا هستند و به این ترتیب به نوک پرنده می چسبند .چسبندگی شدید نوک منجر کاهش مصرف غذا ، ارتقاء مقدار خوراک در آبخوریهای قیفی و فراهم شدن محیط مطلوب در دهان برای رشد باکتریها و قارچها می شود که این اختلال با آسیاب کردن درشت دانه های گندم بر طرف می شود . بطورکلی گندم به جیره جوجه های10-7 روزگی بعلت جور پروتئینهای جان دار در آن که ایجاد چسبندگی در نوک و مقعد می نماید پیشنهاد نمی شود و همانگونه که اشاره شد آسیاب چکشی بدلیل ذرات ریزتری که ساخت می کند بیشتر ایراد ساز می‌باشد .با مصرف گندم اندازه مصرف آب دوچندان شده وبستر تر می گردد .که نهایتاً سبب به پیدایش مشکلات پا ، سینه ،کوکسیدیوز و بیماریهای تنفسی از روش آزاد شدن آمونیاک می گردد (بالا رفتنpH تا 9-8 ) .
با مصرف آنزیمهای آرابیناز،آلفا - آمیلاز وگزیلاناز می توانایی از یک روزگی حدود 30 % جیره را با گندم تأمین کرد که این اندازه به حدود 60 % درآخر عصر می رسد .
3-
جو : جو هم از خانواده غلات می باشد و حدود 2600 انرژی و 6/11 % پروتئین داراست . لاشه مرغی که با جو تغذیه گردیده می باشد بدلیل وجود چربی اشباع (اشباع تر از چربی ذرت)،ذخیره چربی اعماء و احشاء مقداری سفت خیس خواهد بود . بتاگلوکان ها استدلال محدود کننده تغذیه جو می باشندکه باعث مرطوب شدن بستر می گردند . براین اساس در هنگام به کارگیری از آن می بایست آنزیم بتاگلوکاناز را به جیره بیشتر کرد .
جو را بصورت دانه بدون نقص نباید در ابتدای معاش مسئله تغذیه قرار بخشید چون بعلت داشتن نوک تیز و پوسته زمخت طیور را از خوردن دان باز می دارااست .
نکته اصلی دیگری که می بایست به آن اشاره کرد این هست که دانه های مواد می بایست همه با هم، هم میزان باشند در غیر این رخ طیور دانه های درشت خیس را گزینش می کنند .درزمان استعمال ازجودرجیره با افزودن آنزیم یه خرده به انرژی آن افزوده می گردد ومشکلاتی که براثر وجود بتاگلوکانها پدید می آمد رفع می گردد .دراینصورت می توانایی از اول دوره به مقدار 15-10% به همراه گندم یا این که بخش اعظم به تنهایی به کارگیری کرد . نکته اساسی در اینجا مقدار آنزیم می‌باشد که باید کافی باشد تا بتاگلوکان در دستگاه گوارش کاملاً از در میان برود . بتاگلوکان و مقدار خویش ذرات در چسبندگی مقعد مؤثرند و در شرای این اندازه خیلی کوچک باشد آنزیمها اثر نمی نمایند و هضم نمی شوند .برخی زمان ها از جو بعنوان پرکننده جیره به کار گیری می شود در گله های مامان و اجداد در سنین خاصی زیرا دان هر روز در اختیار مرغ نمیباشد گاهاً از جو بعنوان درگیر کننده به کار گیری می گردد .
4-
کنجاله سویا سویا دارنده 2550 انرژی و 44 یا 48 % پروتئین می باشد . سویا بخشی از موادی میباشد که برای تأمین پروتئین ازآن استعمال می شود .سویا دارنده برهان محدود کننده تریپسین است که موجب متوقف شدن تجزیه پروتئین ها می شود وجود آن علاوه بر کاهش پرورش و تولید تخم مرغ با والا شدن پانکراس مشخص می باشد .اما این برهان درطی روند حرارتی برای روغن کشی ازسویا ازبین می رود .

ماشین آلات تولید خوراک دام
تنهاعاملی که منجر تغییرارزش سویا می شود حرارت هست که بدوصورت over heat و under heat می باشد(واکنش میلارد یا این که قهوه ای شدن)که دراین وضعیت بایدبه جیره لیزین اضافه نمود(سویا سوخته) . در مقطع به کارگیری ذرت با سویا ، متیونین اولی لیزین و دو‌مین اسید آمینه محدود کننده هست .
سویا بخاطرالیگوساکاریدهایش ساخت رطوبت می نماید و ممکن است در طیوری که مدت زمان زیادی حفظ می شوند زخمهایی در کف پا (( food pad lesions ساخت گردد .
5-کنجاله
آفتابگردان آفتابگردان یک عدد دیگر از موادی هست که برای تأمین پروتئین جیره از آن استفاده می کنیم . مقدار انرژی آن 1900 و پروتئین آن از 28 تا 40 % متغییر می باشد . اندازه لیزین آن ذیل و ترئونین آن قابلیت هضم دوچندان یه خرده دارد . این ماده دارای مقدار زیادی پکتین (محدودکننده )، گزیلان و آرابینوزایلان هست و در مواقع مصرف حتماً بایستی یک مولتی آنزیم حاوی پکتیناز به آن بیشتر شود .سوای آنزیم می توانایی مقدارکمی ازآن را در جیره جایگزین سویا نمود . مثلاً به جای 20 % سویایی که در جیره آغازین جان دار می‌باشد ، 15 % سویا و 5 % آفتابگردان قرار دهیم که در این شرایط بالانس اسیدهای آمینه بخصوص لیزین و ترئونین اضطراری بنظر می برسد .